Met een prettig najaarszonnetje op de bol toog (bijna) de gehele D3 met haar gevolg op de fiets richting VOP voor een uitwedstrijd tegen VOP D2. Een op voorhand niet te onderschatten tegenstander die al haar (3) wedstrijden tot vandaag gewonnen had en daarbij geen tegendoelpunt had hoeven incasseren. Daarbij moest de D3 het helaas zonder Frank stellen, die zich op het laatste moment met griep af moest melden. Beterschap Frank!
De wedstrijdbespreking van coach Peter stond helemaal in het teken van de onderwerpen die de D3 de laatste weken tot zo’n sterk team maken: duelkracht en concentratie. Omdat we de strijd op het middenveld nog wel eens willen verliezen, werden juist de middenvelders nog eens extra aangespoord om stevig en fanatiek de duels in te gaan.
Met die duelkracht en die concentratie wilde het in de eerste helft niet erg vlotten. Niet alleen op het middenveld overigens, maar in bijna alle linies. Een beetje het bekende verhaal: niet fel genoeg (door)dekken, te snel het pootje terugtrekken en te onrustig in de opbouw. VOP D2 speelde compact en hield de ruimtes klein, waardoor de mannen niet echt aan een zorgvuldige opbouw toekwamen en de bal vaak in een kluts belandde. De D3 had weliswaar licht de overhand en kwam een paar keer gevaarlijk door, maar ook VOP liet zich niet onbetuigd. Met name hun centrale middenvelder zorgde regelmatig met scherpe passes voor gevaar. Hetgeen overigens prachtige 1-op-1 duels met Thomas opleverde. Fel en scherp, maar fair. De ban werd gebroken toen Daniël op onnavolgbare wijze een afgeslagen corner vanaf de rand van de 16 hoog en hard binnenschoot: 0 – 1. Een moeizame maar verdiende voorsprong waarmee ook de rust bereikt werd.
Tijdens de rust was de boodschap aan de mannen glashelder: ga het duel aan en win die duels! In alle linies. En in de tweede helft kwam die boodschap overduidelijk wél over. De mannen kwamen in hun spel en gaven VOP geen centimeter ruimte meer. Met pittige duels, fel doorjagen en een paar stevige schouderduwen werd VOP op eigen helft terug gedrukt en kwam ook de doelpuntenmachine op gang. Een fraai afstandsschot van – opnieuw – Daniël zorgde voor de bijna bevrijdende 0 – 2. Waarna de D3 los was. Goed doorzetten van Mats stelde Kaya in staat om de 0 – 3 binnen te tikken en kort daarna was Thomas attent bij een corner: 0 – 4. Een van links opstomende Mats wist wederom Kaya in de punt te vinden en die rondde opnieuw doeltreffend af: 0 – 5. Waarna de veruit mooiste treffer van de dag op naam van Kaya kwam, die daarmee een hattrick op zijn naam schreef. Met uiterste precisie krulde hij een vrije trap van een metertje of 18 over de muur de linker kruising in. Een beauty! Het slotakkoord werd door Max gespeeld, die van rechts door de VOP verdediging slalomde en na een perfecte kaats met Mats de 0 – 7 op het bord zette.
Een ruime en dik verdiende overwinning die op basis van het spel in de tweede helft ook allerminst vertekend was. De kracht van dit team is het team. De mannen werken voor elkaar, hebben iets over voor elkaar en vullen elkaar aan waar dat nodig is. Kaya was vandaag de topscorer, Mats was vandaag Koning Assist en Daniël was vandaag het breekijzer die de score opende. Dat kunnen ze zijn omdat er 12 maatjes om hen heen lopen die dat mogelijk maken, elk in hun eigen rol. Waarmee de coaches maar willen zeggen dat ze retetrots zijn op het hele team.
Volgende week zaterdag 7 november wacht waarschijnlijk opnieuw een zware tegenstander, om 12.00 uur thuis tegen Roda ’46 D4. Een ploeg die later in de poule ingestroomd is en daardoor pas drie wedstrijden gespeeld heeft. Maar wel alle drie gewonnen heeft. Wint de D3 die wedstrijd ook, dan heeft ze de hele bovenste helft van de poule gehad en speelt ze louter nog wedstrijden tegen de “mindere goden” in deze poule. En hoewel van onderschatting uiteraard geen sprake kan zijn, is het najaarskampioenschap dan wel heel dichtbij …
