Nee, dit gaat niet over de bij de aanvang van het nieuwe seizoen door de Club van 50 georganiseerde Stamppotavond van vorige week. Die overigens door de aanwezigen weer als zeer geslaagd is beschouwd. Vermeldenswaard is dat er 44 niet aan de Club van 50 gelieerde personen [mogelijk potentiële leden] tegen en kleine vergoeding mee hebben mogen genieten van dit kwalitatief hoogstaande maal en de kosteloze gezelligheid.
Maar zoals gezegd daar gaat deze column niet over. Evenmin moet u er uit afleiden dan iedereen nu bij Leo is uitgenodigd, hoewel een aantal mensen al wel diverse keren hiermee lekker zijn gemaakt. Maar het is er helaas nog steeds niet van gekomen.
Nee, deze column gaat over de tafel links achterin de kantine waar wekelijks het zelfbenoemd intellect van de ASC Nieuwland aanschuift om hun licht te laten schijnen over alle wereldse problemen, waaronder ook die van de ASC Nieuwland. Oplossingen voor die problemen worden links en rechts aangedragen en bediscussieerd, met als eindconclusie dat vroeger alles beter was. Dat is gezien de samenstelling aan deze tafel ook niet zo heel vreemd. Want als we het heden [2018] verminderen met de opgetelde leeftijd van de tafelgenoten dan kom je ruimschoots in het 1450 uit, het jaar van de uitvinding van de boekdrukkunst. Een jaar dat dan ook onmiddellijk door een van de aanwezigen wordt geclaimd voor de uitgave van zijn eerste kookboek, genaamd aan “Aan tafel bij Leo”.
Hoofdrecept daaruit: Gemarineerd waterkonijn met als voorafje Schepzalm op een bedje van kunstgras.
Verder gaat het natuurlijk vooral over voetbal en vermeende topspelers uit het verleden. En er komen namen voorbij waarvan ondergetekende, toch ook al ver voorbij de pubertijd, het [voormalig] bestaan volledig is ontgaan. En als de discussie over voetbal zich toespitst over de periode dat de bal nog met een veter werd dichtgeknoopt, haak ik af en haast me de vochthuishouding weer op peil te brengen door het bestellen van een kan bier. Dit draagt overigens allerminst bij aan het niveau en vooral de nuance van de gesprekken. Niettemin lijkt het me toch voor sommige personen raadzaam om zo af en toe het oor is aan deze tafel te luisteren te leggen. Vooral als nieuwe voorzitter [overigens door de leden van de Club van 50 van harte gefeliciteerd met de benoeming] doe je hier een hoop wijsheid op over hoe de vlag van Nieuwland erbij hangt. Gezien zijn achtergrond en relatie met Rusland is aan tafel reeds vastgesteld dat binnenkort de een of andere oligarch forse bedragen in onze club gaat pompen. In het naburige vissersdorp beginnen ze zich al ongerust te maken. En de penningmeester van Nieuwland ziet zijn problemen als sneeuw voor de zon smelten.
Overigens voor onze nieuwe trainer geldt eveneens dat een bezoekje aan bedoelde tafel, uiteraard met een gevulde kan bier, hem veel wijsheid zal opleveren.
Daar zit me toch een partij voetbalkennis! Louis van Gaal zal er jaloers op zijn. Want wie heeft er al een oordeel over het spelniveau, de toegepaste wissels en de scheidsrechter, bij een uitwedstrijd van ons 1e zonder daar dus maar iets van te hebben gezien. Nou aan die tafel hebben meerderen hun oordeel al klaar.
Na het gelijke spel van afgelopen zaterdag werd er al volop gediscussieerd of de trainer de kerst wel zal halen. De vader van onze hoofdtrainer, ook aan tafel, doet op dat moment net of zijn mobieltje krakende afgaat en gaat daar spastisch naar opzoek. Detail, hij heeft er geen een.
Onze drie sterren Michelin kok Leo gaat hierna naadloos, voor de zoveelste keer over, in een uitleg over het marineren van schepzalm, het opdienen van gefrituurde goudvis met een sausje van gemalen pitriet een en ander gegarneerd met gebakken ANWB-paddenstoelen. Maar hij heeft natuurlijk wel recht van spreken. Hij heeft ooit naar eigen zeggen bij de Marine gediend en in een pot met eten mogen roeren. Nu heb ik zelf ook ooit het land verplicht mogen dienen, maar de enige drie sterren die daar heb gezien zaten op de schouder van een meerdere en zeiden dus niets over de kwaliteit van het eten. Als Leo zijn betoog onverstoord voortzet is dat het moment waarop iedereen geheel synchroon het hoofd afwend en naar buiten begint te kijken naar het volledig ontvolkte hoofdveld. En wordt het dus tijd voor een nieuwe kan bier. De zaterdagmiddag nadert zijn einde. Het thuisfront roept voor het serieuzere werk.
U zult wel denken wat moet ik met dit verhaal. Nou eigenlijk helemaal niets. Ik zou zeggen weggooien en niet verder over nadenken. Moraal van dit verhaal is wel: neem niet alles te serieus, niet in het gewone leven en zeker niet bij Nieuwland. Voetbalkantines zijn de broeikassen voor emotionele uitingen, onzin verhalen en vooral veel humor op een niet al te hoog niveau. Maar feit blijft, dat zij die er vrijwel wekelijks zijn een band hebben wat met de ASC Nieuwland. En bedoelde tafelgasten zijn ook, op een enkele uitzondering na, lid van de Club van 50, hetgeen genoeg zegt. Ze houden namelijk van Nieuwland, het is hun cluppie.
Overigens kunt u ook op maandag 8 oktober aanstaande aan tafel aanschuiven, ook als nog geen lid bent van dit elitegezelschap. Dan is er een ledenvergadering waarin gaat worden vastgesteld aan welke investeringsverzoeken de Club van 50 een greep uit haar kas gaat toekennen. De aanvang is 19.30 uur. Ik zou zeggen tot de 8e. Het is altijd gezellig.
Gerrit R.
