Het is er gelukkig toch van gekomen. Ons vlaggenschip liep afgelopen zaterdag tegen de eerste nederlaag van het seizoen aan. Waarom dat gelukkig is? Dat haalt de druk van de ketel! Want het leek er de laatste tijd op dat niet verliezen een doel op zich aan het worden was.
Ja, ik begrijp ook wel dat als je na 15 wedstrijden ongeslagen bovenaan staat, er iets van onoverwinnelijkheid ontstaat. Maar ongewild verhoogt dat de druk van het presteren zodanig, dat dit als een last gaat worden ervaren. Ik spreek hier uit ervaring, weliswaar uit de vorige eeuw, maar daarom niet minder waar. Bij de tegenstanders daarentegen geeft het een extra stimulans om tot een goed resultaat te komen. Dus wordt er een bus voor het eigen doel geparkeerd die niet zoals gewoonlijk na 5 minuten weer vertrekt maar er gewoon twee maal drie kwartier blijft staan en wordt het lastig om een gaatje te vinden. Dit vraagt om geduld een beetje geluk en ervaring en vooral dat laatste hebben we met dit jonge team nog onvoldoende. Maar dat komt met de jaren, dus tijd genoeg. Geen enkele reden om in de stress te schieten.
Laten we wel wezen: voorafgaand aan dit seizoen werden er bespiegelingen gemaakt die er op neer kwamen dat meedoen in het eerste rijtje en misschien een periodetitel als zeer geslaagd moest worden gezien. Als je dan direct de eerste periodetitel pakt, leg je ongewild direct de lat voor het vervolg van het seizoen heel hoog. Rare bijkomstigheid van dit onverwacht snelle succes is dat het realistische uitgangspunt van voor de competitie direct is vergeten. Met als gevolg dat nu het met de resultaten wat minder gaat, de pH waarde onder het supportersgilde met sprongen daalt. Of anders gezegd: de zuurgraad onder een aantal van hen neemt sneller toe dan het puntenverlies. Slechte scheidsrechters, slechte velden verkeerde wissels, alles komt voorbij.
Zelfs aan het intellectuele tafeltje in de kantine, waar wekelijks voor alle wereldse problemen een passende oplossing wordt georeerd, merk je nog wel eens dat de realiteitszin even achter een aantal kannen bier is verdwenen. Maar de drank even wegdenkend en dus nuchter beschouwd, spelen onze jongens een fantastisch seizoen. En als de haperende motor van na de winterstop weer op gang komt, is de titel nog steeds mogelijk omdat het bijeengekochte Batavia, naar ik denk, echt niet alles zal winnen.
Met het typen van voorgaande zin wordt ik steeds trotser op onze club. Niets aan spelers gekocht of betaald maar vrijwel allemaal jonge zelf opgeleide spelers! En laat dat vooral zo blijven. Grootheidswaanzin past ons niet. En mocht Batavia aan het eind van het seizoen bovenaan staan dan zijn ze de terechte kampioen. Laten we onze ploeg vooral steunen door het vertrouwen uit te spreken en niet bij een winstpartij te roepen dat WIJ hebben gewonnen en bij verlies dat ZIJ hebben verloren.
Gerrit R.
