Eén van de vele hoogtepunten tijdens de jubileum- en nieuwjaarsreceptie van afgelopen zaterdag 20 januari, was zonder meer de toespraak van clubicoon René Duits. Een gloedvolle en treffende toespraak, geheel in de stijl van René gelardeerd met diverse kwinkslagen. Een toespraak die zeer de moeite waard is om nog eens op het gemak terug te lezen, en daarom publiceren we de gehele toespraak van René hieronder.
Ik zie er nu al een aantal personen kijken ….met een blik van “die kop aan het eind van dat snoer die heb ik wel vaker gezien”, maar wat moet hij daar met die microfoon? Toespraken worden tijdens recepties toch altijd gehouden door de voorzitter en die hebben we niet. En nee hé, het zal toch niet waar zijn, gaat hij dat dan worden?
Ik snap die verwarring en zal het even uitleggen. Ter geruststelling, nee ik wordt niet de nieuwe voorzitter en evenmin de nieuwe trainer. Ik ben bij gebrek aan beter stomweg op basis van leeftijd geselecteerd, om op deze bijzondere nieuwjaarsreceptie, als het kan iets zinnigs te verkondigen, omdat ik heel veel van het verleden zou moeten weten. Of dat een goede keuze is geweest zal achteraf wel blijken.
Om te beginnen ga ik het dan ook niet uitvoerig over vroeger hebben. Want zo bijzonder is 20 jaar in mijn ogen nu ook weer niet. En van veelvuldig achterom kijken krijg je alleen maar een nekhernia. Trouwens wat is de zin om langdurig terug te kijken? Ja, je kan simpel beginnen door een rits aan namen te noemen van personen die in al die jaren veel voor het huidige ASC Nieuwland of de toenmalige verenigingen (Amersfoortse Boys en SOVA ‘54) hebben betekend. Maar dan moet je om te beginnen wel het gehele alfabet af en blijkt driekwartier later dat je toch nog iemand die héél belangrijk is geweest, of in ieder geval dat van zichzelf vindt, bent vergeten te noemen. Nee dus, er gaan door mij geen namen worden genoemd, tenminste bijna niet.
Daarbij komt, dat het met het verleden net is als met spijt, je kunt er niets meer aan veranderen en het is in het gunstigste geval leerzaam geweest, maar verder zonde van de energie. Kortom, het verleden is leuk, maar het heden doet er echt toe.
Feit is wel dat uit een turbulent fusieproces in 1998 een prachtige vereniging is ontstaan, waarop een ieder die daaraan in al die jaren zijn of haar steentje aan heeft bijgedragen, trots mag zijn.
Maar laten we duidelijk zijn, dat deze nieuwjaarsreceptie een apart jubileumtintje heeft is uitsluitend de schuld van de evenementencommissie. Hebben we die dan? Ja, ook die hebben we en dat zullen we weten! Dat er een behoorlijk verschil bestaat in de rol van de verschillende commissies moge duidelijk zijn. Een voorbeeld: waar de technische commissie volgens zeggen met zeer belangrijk en inspannend werk bezig is. Waardoor bij wijze van spreken een enkeling soms het zweet bij het vraagstuk of een talentvolle jeugdkeeper, in het kader van zijn persoonlijke ontwikkeling, niet nog beter zou worden als ze hem twee linker keepershandschoenen zouden laten dragen en ze daarnaast ook nog druk moet zijn met het zoeken naar een geschikte nieuwe hoofdtrainer voor het volgende seizoen, wat best een opgave is, omdat er op het niveau waar wij momenteel spelen meer trainers zijn dan er klinknagels in de Moerdijkbrug zitten, is de evenementencommissie slechts met één vraag bezig: wanneer organiseren wij een feestje!
En in een 20 jarig bestaan vond men een prima aanleiding voor een uitgebreide feestdag voor jong en oud. Kijk naar vandaag en voor die perfecte organisatie verdienen ze een groot compliment.
Dan toch maar ondanks mijn eerdere opmerking over vroeger, voor het goede gevoel in telegramstijl en niet chronologisch een greep uit de afgelopen 20 jaar:
- zo is er vanuit het vrijwel niets een aanzienlijke en talentvolle jeugdafdeling opgebouwd met maar liefst 700 jeugdspelers
- is er een aantal jaren een zeer succesvol strandvoetvolleytoernooi, inclusief palmbomen en springkussens op de parkeerplaats gerealiseerd
- bestaat met Hemelvaart de Rommelmarkt nog steeds als een noodzakelijke inkomstentopper voor de vereniging
- hebben we Hemels van der Hart, Albert Heyn en nu de Jumbo tot hoofdsponsor kunnen bewegen, wat van levensbelang is voor clubs als de onze
- is er een Club van 50 opgericht die financieel mede voorziet in niet direct voetbal gerelateerde zaken, die een bijdrage leveren aan het aanzien van de club, neem als voorbeeld de fietsenstalling
- is het Hart van Nieuwland in ontwikkeling van waaruit naar we hopen een aantal kleinere sponsors voor de club kunnen worden gewonnen
- bestaat er ondanks interne strubbelingen, met uitsluitend verliezers gelukkig nog steeds een succesvolle en zeer gezellige 7×7 competitie met prachtige thema-avonden
- tonen enkele leden aan hun emoties niet goed in de hand te hebben dit door op sociale media weinig verheffende en ondoordachte teksten te verspreiden
- is Nieuwland op TV geweest in het gezonde lifestijlprogramma “vullen en voeden” uiteindelijk afgesloten met een eervolle 2e plaats
- hebben we meerdere promoties meegemaakt
- zijn een aantal zeer bij Nieuwland betrokken mensen ons ontvallen
- hebben we kunstgras gekregen
- heeft het vlaggenschip van de vereniging zelfs even de 1e klasse mogen ervaren
- is dat zelfde “schip” weer met een knal in de 3e klasse beland
- en heeft de vereniging in 18 jaar slechts 2 voorzitters versleten
- en dat is niet veel
Maar nu…, nu zijn ze naar het lijkt op! Want een vervanger voor onze in oktober afgetreden voorzitter is vooralsnog niet gevonden. Bol.com had er ook niet een op voorraad en zelfs op Marktplaats, waar je toch vaak het meest onmogelijke kunt vinden, geen succes. Is dat gek? Ja, ik vind van wel. Want er ontstaat een vacature binnen de club op de plek waar juist, al dan niet luidruchtig of terecht, veel kritiek op was. Je zou dan toch denken, hij is weg hier ligt een kans dus dat wordt dringen geblazen. Maar niets van dat al. Het lange wachten lijkt begonnen. Waarop? Geen idee. Maar binnen een prachtige club als de onze moet toch iemand te vinden zijn die met enthousiasme daaraan leiding wil geven.
Gelukkig zijn er wel enthousiaste mensen die vrijwel geheel in de anonimiteit voor de vereniging, daar waar nodig gevraagd of ongevraagd een bijdrage leveren aan het draaiende houdende van deze club. Deze mensen zitten er in het algemeen niet op te wachten om in de schijnwerper te staan. Desondanks is besloten, op het gevaar af voer te geven aan de discussie waarom die wel en ik niet, op basis van de vrijwel onzichtbare maar vooral sfeer verhogende inzet in de afgelopen jaren, Corry Pot naar voren te roepen om haar daarvoor geweldig te bedanken.
Alvorens nog van mijn kant kort aandacht te besteden aan onze ex-voorzitter wil ik als wens nog uitspreken: dat we als Nieuwland, in een vertrouwde omgeving plezier voor jong en oud blijven uitstralen, dit in directe verbinding met de wijk en waarin het mogelijk blijkt prestatie en recreatie zodanig te verbinden dat het een het ander niet in de weg hoeft te staan. En een vereniging te zijn waarin je als jeugdspeler wel een kans maakt ooit het 1e elftal te halen. Daarbij tegelijkertijd beseffend dat de Champions League voor ons niet haalbaar is, maar het Amersfoorts Kampioenschap wel. En dat een terugkeer op korte termijn naar de 2e klasse met eigen opgeleide jeugd iets is om vol voor te gaan en mijns inziens ook volkomen realistisch is. Sterker nog vanuit de Nieuwlandvisie eigenlijk een must is!
Bijna aan het eind van mijn betoog vraag ik toch nog even kort de aandacht om onze oud-voorzitter Rob ter Mors – in betere tijden Roberto Brazil genoemd – te bedanken voor de 14 jaar van leiding geven aan onze prachtige club. Als boegbeeld fungeren is bij weinig tegenwind en dus een gladde zee vooral genieten, maar als de storm opsteekt krijg je wel de volle boeggolf over je heen en is een goed oliepak of een huid als een olifant zeer welkom. Natuurlijk was er, vooral de laatste jaren, kritiek. Soms terecht, ook volgens mij, maar heel ook vaak niet. Maar hoe is dat spreekwoord ook weer: de beste stuurlui enzovoort…….. Als ik nadenk wat Rob zo af en toe in de weg heeft gezeten in zijn carrière als voorzitter kom ik tot de volgende tegeltjeswijsheid: “een diplomaat is niet per definitie een onomstreden voorzitter …”.
Alvorens de microfoon over te dragen aan Hans Peters die namens het bestuur nog iets zal zeggen, wil het volgende nog kwijt. Rob, en nu spreek op persoonlijke titel, heel veel dank voor al die jaren en vele onzichtbare uren die je in onze vereniging hebt willen steken. En ik hoop dat je als initiator van het Hart voor Nieuwland op de achtergrond nog lang een bijdrage aan deze mooie club blijft leveren.